پرسشنامه تمایز یافتگی خود

نظر مردم درباره من این است که بیش از حد عاطفی هستم.

ابراز احساسات به افرادی که برایم اهمیت دارند دشوار است.

غالبا از بروز احساساتم به خانواده ام خودداری می کنم.

 من حتی تحت شرایط استرس زا، آرام می مانم.

 معمولا برای برای شروع یک کار یا وظیفه بزرگ به تشویق زیادی از جانب دیگران نیاز دارم.

اگر کسی که به من نزدیک است، مرا از خودش ناامید کند، مدتی از او کناره می گیرم.

هر اتفاقی که در زندگیم بیفتد، معنای این که “چه کسی هستم” را از دست نمی دهم.

می خواهم مطابق انتظاراتی که والدینم از من دارند، رفتار کنم.

 کاش این قدر عاطفی(احساساتی) نبودم.

معمولا برای خوشحال کردن دیگران رفتارم را به آسانی تغییر می دهم.

دوستانم تحمل این که در مورد بعضی چیزها احساسات واقعی خود را برایشان بیان کنم، ندارند.

وقتی یکی از دوستانم از من انتقاد می کند، چند روز رنجیده خاطر می شوم.

گاهی احساساتم وضع مرا بهم می زند و تفکراتم دچار مشکل می شود.

هنگام بحث با هر شخصی می توانم افکارم را درباره موضوع مورد بحث از احساساتم نسبت به آن شخص جدا کنم.

غالبا وقتی اشخاص به من خیلی نزدیک می شوند،احساس ناراحتی می کنم.

احساس می کنم حقیقتا به تایید تمام اشخاص زندگیم نیازمندم.

گاهی می بینم که احساساتم دائم در نوسان است.

به خاطر چیزهایی که نمی توانم آن ها را تغییر دهم، آشفته می شوم.

نگرانم که مبادا استقلال خود را در روابط صمیمانه از دست بدهم.

بیش از حد نسبت به انتقاد حساسم.

سعی می کنم مطابق انتظارات والدینم زندگی کنم.

من نسبتا خودم را قبول دارم.

غالبا احساس می کنم دوستانم بیش از اندازه از من توقع دارند.

اغلب به خاطر خوشحال کردن دیگران با آن ها موافقت می کنم.

اگر با دوستم بحثی داشته باشم، تمام طول روز به آن فکر می کنم.

حتی اگر تحت فشار دیگران باشم، می توانم به آن ها “نه” بگویم.

وقتی روابطم با یک نفر خیلی شدید می شود، احساس می کنم باید از آن بگریزم.

هنوز جرِ و بحث با والدین و خواهر و برادر(هایم) به من احساس بدی می دهد.

اگر کسی از دست من آزرده شود، نمی توانم به آسانی از کنارآن بگذرم.

وقتی کاری انجام می دهم که فکر می کنم درست است، کمتر نگران تایید دیگران هستم.

برای کسب حمایت عاطفی هرگز فکر رو آوردن به اعضای خانواده ام را نمی کنم.

غالبا وقتی دیگران برای کمک در تصمیم گیری در کنارم نباشند، احساس نا امنی می کنم.

خیلی نگران آزرده شدن توسط دیگران هستم.

اعتماد به نفس من خیلی به نظر دیگران بستگی دارد.

وقتی با دوستانم هستم، احساس خفگی می کنم.

هنگام تصمیم گیری، کمتر نگران نظر دیگران هستم.

غالبا مطمئن نیستم چه اثری روی دیگران داشته ام.

وقتی کاری خراب می شود، معمولا صحبت درباره آن وضع را بد تر می کند.

همه چیز روی من بیش از دیگران اثر می گذارد.

معمولا صرف نظر از حرف دیگران کاری را می کنم که فکر می کنم درست است.

اگر دوستانم فضایی را که نیازدارم به من بدهند، روابط ما بهتر خواهد شد.

غالبا در شرایط استرس، تعادل خود را حفظ می کنم.

گاهی بعد از بحث با دوستانم می خواهم استفراغ کنم.

بعضی وقت ها بعد از بحث با همسرم (یا دوستم) احساس مریضی می کنم.

احساس می کنم مهم است قبل از تصمیم گرفتن، عقاید والدینم را بشنوم.

نگران بیمار شدن، صدمه دیدن یا آشفته شدن نزدیکان خود هستم.